Dyskrecjonalna władza organów administracji publicznej przy określaniu zakresu raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko - w świetle wybranych orzeczeń sądowo-administracyjnych

Raport  stanowi jeden z najważniejszych elementów postępowania w sprawie przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, mający ułatwić zidentyfikowanie wszystkich potencjalnych zagrożeń związanych z realizacją planowanego przedsięwzięcia. Zobowiązanie inwestora do przedłożenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko jest jednym z najważniejszych obowiązków organu administracji wynikającym z wszczęcia postępowania ocenowego. Na tym etapie dyskrecjonalność władzy organów administracji publicznej przy określaniu zakresu raportu związana jest z samodzielnością oceny raportu przez organy administracji publicznej, nawet wówczas, gdy nikt nie kwestionuje prawidłowości sporządzenia raportu oraz danych w nim zawartych. Organy administracji publicznej muszą dokonać przy tym rzetelnej oceny raportu, gdyż pobieżna ocena raportu, z niedostrzeżeniem braku opisu racjonalnego wariantu alternatywnego oraz braku wskazania argumentacji pozwalającej na uznanie danego wariantu za najkorzystniejszy dla środowiska każdorazowo stanowi istotną wadę pozbawiającą tego rodzaju dowód przydatności dla postępowania, co w konsekwencji - przy związaniu organu wydającego decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach danego przedsięwzięcia na środowisko postanowieniem uzgodnieniowym regionalnego dyrektora ochrony środowiska – może doprowadzić do uchylenia decyzji organu I instancji. Organy administracji publicznej oceniając planowaną inwestycję weryfikują dane zwarte w raporcie. Organy te powinny przenalizować oraz ocenić inwestycję bezpośredni i pośredni wpływ danego przedsięwzięcia na środowisko oraz zdrowie i warunki życia ludzi, dobra materialne, zabytki, dostępność do złóż kopalin oraz wzajemne oddziaływania między tymi czynnikami. Ze względu na brak precyzyjności przepisów prawnych dokonanie tej oceny nie zawsze jest proste.