Syndrom Piotrusia Pana jako przyczyna psychiczna niezdolności do małżeństwa w praktyce Sądu Metropolitalnego w Lublinie

Osoba dotknięta syndromem Piotrusia Pana może bardzo dobrze radzić sobie na polu zawodowym, piąć się po szczeblach kariery, być osobą towarzyską i lubianą, a więc z pozoru być dobrym mężem lub żoną, ale realizując tylko nieistotne z prawnego punktu widzenia obowiązki małżeńskie, nadal będzie niezdolna do ważnego zawarcia małżeństwa. Do istotnych obowiązków małżeńskich należy zaś zaliczyć te, które warunkują realizację bonum prolis i bonum coniugum. Piotruś Pan nie jest zdolny do budowania wspólnoty małżeńskiej, dążenia do dobra potomstwa, poświęceń, wzięcia odpowiedzialności materialnej za założoną rodzinę, nie traktuje małżeństwa jako trwałego i dozgonnego przymierza. Osoba taka nie jest zdolna do podjęcia i wypełnienia istotnych obowiązków małżeńskich, ponieważ stopień jej dojrzałości okazuje się niewystarczający, nawet pomimo osiągnięcia odpowiedniego wieku. Żyjąc beztrosko, Piotruś Pan potrzebuje opieki i pełnej akceptacji innej osoby, ale bez stawiania mu wymagań.