Społeczne i prawne normy dotyczące obcych i przybyszów w Biblii hebrajskiej

W fundamentalnej dla przyszłości Europy dyskusji na temat zjawiska masowej migracji ludności z Bliskiego Wschodu i Afryki północnej ważkim argumentem stały się fragmenty z Biblii. Już sam fakt, że środowiska najczęściej lewicowe i niechętnie lub wręcz wrogo odnoszące się do religii posługują się argumentami religijnymi każe spojrzeć na sprawę ze szczególną uwagą i wyjątkowo poważnie rozważać prezentowane argumenty. Fragmenty odnoszące się do przyjmowania obcych/przybyszów pochodzą w dużej części z ksiąg Starego Testamentu. Warto więc przeanalizować je w kontekście całości nauczania Biblii hebrajskiej na problem norm dotyczących obcych i przybyszów. Autor przytacza 12 fragmentów bezpośrednio odnoszonych do problemu przyjmowania lub nieprzyjmowania uchodźców (Wj 22,20; 23,9.12; Kpł 19,33–34; Pwt 1,16; 10,18–19; 24,14; Ml 3,5; Iz 1,17; Za 7,10; Jr 7,6–7; Hi 31,32, Ps 146,6 oraz przykłady gościnności wobec obcych takie jak wizyta aniołów u Abrahama i Lota, gościna Lewity u starca w Gibea). Teksty te pochodzą z różnych okresów historii Izraela i z różnych tradycji teologicznych, mogłyby być więc traktowane jako reprezentatywne dla nauczania Biblii hebrajskiej w tym temacie. Nie jest to jednak obraz kompletny, a jedynie nakazy i normy odnoszące się do obcego określanego terminem ger i konsekwentnie tłumaczonego przez „obcy” bardzo często w liczbie mnogiej. Analiza znaczenia tego pojęcia, zasadności używania w tłumaczeniach liczby mnogiej (kiedy w oryginale jest pojedyncza) oraz uzupełnienie powyższego zestawienia o inne terminy używane w BH na określenie obcych czy przybyszów prowadzi do zaskakujących wniosków.