Zabójstwo eutanatyczne w polskim i austriackim prawie karnym – rozważania komparatystyczne

Wydłużająca się średnia długość życia, stale rosnąca ilość chorób nowotworowych oraz postęp w dziedzinie medycyny powoduje wzrost liczby pacjentów terminalnie chorych. To z kolei stanowi przyczynek do dyskusji na temat eutanazji oraz prawnokarnej reakcji na to zjawisko. Ustawodawca staje przed koniecznością stworzenia regulacji, która z jednej strony ochroni życie ludzkie jako najwyższe dobro strzeżone prawem, a z drugiej umożliwi godne i spokojne odejście osobom cierpiącym. Sposób ukształtowania odpowiedzialności karnej za zabójstwo eutanatyczne może być różny. Przedmiot artykułu stanowi prawnoporównawcze opracowanie dedykowane zabójstwu eutanatycznemu w Polsce i w Austrii. Za cel badań przyjęto ukazanie zbieżności oraz odrębności między unormowaniami. W opracowaniu przeanalizowano znamiona przestępstwa zabójstwa eutanatycznego zawarte w przepisach kodeksów karnych obu państw, ze szczegółowym opisaniem podmiotu, strony podmiotowej, przedmiotu oraz strony przedmiotowej przestępstwa. Odniesiono się także do ustawowego zagrożenia karą oraz przytoczono dane statystyczne obrazujące skalę zjawiska. Następnie dokonano porównania polskiej i austriackiej regulacji, akcentując podobieństwa i różnice. Najważniejsze wnioski wypływające z pracy są takie, że przepis penalizujący zabójstwo eutanatyczne w Polsce i w Austrii wykazuje zarówno cechy wspólne, jak też odmienne, oraz że ilość postępowań przygotowawczych prowadzonych w kierunku zabójstwa eutanatycznego w obu państwach jest marginalna, co nasuwa pytania o aktualność regulacji wobec potrzeb współczesności. Przeprowadzone rozważania zostały oparte zarówno na poglądach doktryny, jak też orzecznictwa. Prz