Sądowa kontrola decyzji o zakazie zgromadzenia w świetle art. 184 Konstytucji RP

W artykule dokonano analizy procedury odwoławczej od decyzji o zakazie zgromadzeń, w kontekście wzorców wyznaczonych przez Konstytucję RP. Mowa tutaj przede wszystkim o zasadzie trójpodziału i równowagi władz oraz zasadzie sprawowania przez sądy administracyjne kontroli nad działalnością administracji publicznej. Przyczynkiem do przeprowadzenia powyższej analizy był swoisty charakter, uregulowanego w ustawie – Prawo o zgromadzeniach, postępowania odwoławczego, znacząco odbiegający od przyjętych w kodeksach wzorców. Jest to szczególnie ważne w odniesieniu do przepisów regulujących rozpoznawanie odwołań od decyzji o zakazie zgromadzeń. Przyjęty model zakłada rozpoznanie odwołań decyzji administracyjnych przez sądy powszechne, z całkowitym pominięciem kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne.Celem artykułu jest udzielenie jednoznacznej odpowiedzi na zasygnalizowane wyżej pytanie, o zgodność obowiązujących przepisów z ustawą zasadniczą. Z uwagi na fakt, że postanowienia art. 184 Konstytucji RP są związane z zawartą w art. 10 Konstytucji RP zasadą trójpodziału władzy, przeprowadzona analiza została uzupełniona o kwestie związane z relacją procesowo-prawną jaka zawiązuje się w momencie rozpoznania odwołania od decyzji przez sąd powszechny. Ponadto o rolę jaką pełni w powyższej sytuacji pełni orzeczenie sądu powszechnego, w kontekście roli orzeczenia sądu administracyjnego. Na tej podstawie określono czy przyjęte rozwiązania są do pogodzenia z zasadą separacji władz, a także czy nie naruszają art. 184 Konstytucji RP.W konkluzji do artykułu wskazano, że przyjęte rozwiązania naruszają wspomniane wcześniej przepisy ustawy zasadniczej. Omówiony model postępowania, zakładający „zastąpienie” decyzji administracyjnej orzeczeniem sądu powszechnego, zasadniczo narusza zasadę trójpodziału i równowagi władz. Podkreślono, że z ww. powodu rola orzeczenia sądu powszechnego zasadniczo różni się do tej jaką pełni orzeczenie sądu administracyjnego. W jego wyniku sądy powszechne przejmują kompetencje przeznaczone dla organów administracji pub., czym wkraczają w kompetencje zastrzeżone dla podmiotów władzy wykonawczej. Wskazano przy tym, że do takiej sytuacji nie dochodzi podczas kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne, co nei pozostaje bez wpływu na ostateczną ocenę przedmiotowego postępowania. W końcowej części zasygnalizowano brak uzasadnienia dla zachowania naruszającego ustawę zasadniczą systemu odwoławczego, odwołując się przy tym na zmian jakie zostały dokonane w związku z informatyzacją postępowania przed sądami administracyjnymi, które umożliwiły im bardzo sprawną kontrolę działań administracji publicznej.