z-logo
open-access-imgOpen Access
Zakres podmiotowy normy zapisanej w art. 178 pkt 2 k.p.k. dla spowiedzi odbywanej w przestrzeni uregulowanej prawem Kościoła rzymskokatolickiego
Author(s) -
Tomasz Jakubiak
Publication year - 2020
Publication title -
studia prawnoustrojowe
Language(s) - Polish
Resource type - Journals
eISSN - 2720-7056
pISSN - 1644-0412
DOI - 10.31648/sp.5854
Subject(s) - theology , physics , crystallography , chemistry , philosophy
Art. 178 pkt 2 k.p.k., w którym zapisano: „Nie wolno przesłuchiwać jako świadków duchownego co do faktów, o których dowiedział się przy spowiedzi”, odwołuje się do ogólnego terminu „duchowny”. W związku z tym stosowanie bezwzględnego zakazu dowodowego, o którym mowa w przedmiotowym przepisie, wobec dowodów powstałych przy okazji realizacji praktyk religijnych w Kościele rzymskokatolickim napotyka trudności. Problem ten potęguje również fakt, że w polskim systemie prawa kryteria pozwalające zdefiniować pojęcie „duchowny” nie są jednolite. Badania przeprowadzone na potrzeby niniejszego artykułu pokazują, że doktryna, dokonując wykładni art. 178 pkt 2 k.p.k., skoncentrowała się na nielicznych normach wewnętrznego prawa Kościoła łacińskiego (tzn. na: kan. 965 i 966 CIC), pomijając to, co na temat spowiedzi i osób ją sprawujących zawarte jest w całym systemie prawa Kościoła katolickiego. Wskutek takiej interpretacji okazało się, że zbiór desygnatów pojęcia „duchowny” zapisanego w art. 178 pkt 2 k.p.k. został znacznie ograniczony ze szkodą dla konstytucyjnych praw członków Kościoła katolickiego. W związku z tym autor niniejszego opracowania, chcąc sprowadzić na nowe tory dyskusję nad zakazem przeprowadzenia dowodu z przesłuchania duchownego z wiedzy o faktach uzyskanych przy spowiedzi, wyszedł poza powszechnie cytowane w literaturze przedmiotu przepisy CIC. Spojrzenie na cały system prawa Kościoła rzymskokatolickiego pozwoliło sformułować propozycję interpretacji art. 178 pkt 2 k.p.k. pod kątem zakresu podmiotowego przedmiotowego artykułu, lepiej odpowiadającą ratio legis normy w nim zapisanej. Ponadto dostarczyło kolejnych argumentów potwierdzających zasadność formułowanych w literaturze wniosków de lege lata i de lege ferenda o objęcie zakresem podmiotowym art. 178 pkt 2 k.p.k. innych osób niż czyni to przeważnie doktryna, w tym m.in. tzw. uczestników koniecznych spowiedzi.

The content you want is available to Zendy users.

Already have an account? Click here to sign in.
Having issues? You can contact us here