Zadośćuczynienie za „zmarnowany urlop” w świetle orzecznictwa sądowego

Artykuł ten dotyczy kwestii zadośćuczynienia za krzywdę za "zmarnowany urlop", które jest prezentowane w świetle orzecznictwa sądowego. Celem artykułu jest przedstawienie i analiza pojęcia "zmarnowanego urlopu" oraz skutków prawnych jego wystąpienia. Analiza ta prowadzona jest w oparciu o przepisy prawne i orzecznictwo sądowe. Zagadnienie "zmarnowanego urlopu" i roszczeń o zadośćuczynienie za krzywdę z nim związaną staje się coraz istotniejsze ze względu na zwiększoną aktywność turystów i rosnącą liczbę zawieranych umów o świadczenie usług turystycznych. Należy również podkreślić, że z roku na rok zwiększa się również znajomość prawa w tym zakresie wśród osób zawierających takie umowy. Przyczyny "zmarnowanego urlopu" mogą być bardzo różne; w niniejszym opracowaniu dzieli się je na typowe (stosunkowo częste) i nietypowe (znacznie rzadsze). Niezależnie jednak od przyczyn "zmarnowanego urlopu", polskie sądy mają dziś dość jasne i precyzyjne wskazówki, jak rozstrzygać takie sprawy.