Polszczyzna potoczna jako tworzywo wypowiedzi prasowych (na wybranych przykładach)

Punktem wyjścia analiz czyni autorka polszczyznę potoczną jako tworzywo językowewypowiedzi prasowych. Podstawę materiałową stanowią dwa artykuły publicystycznei felieton z „Gazety Wyborczej” z roku 2019. Autorka skupia uwagę na zakresach użyciaform potocznych w nacechowanych gatunkowo, konkretnych tekstach oraz na sposobachdostosowania owych form do zadań, jakie nadawca przypisuje wypowiedzi. Badaczkanie dąży do wynajdywania komunikacyjnych prawidłowości o ogólnym charakterze.Z płaszczyzny makro przechodzi na płaszczyznę mikro, by pokazać kunszt redaktorskitwórców konkretnych wypowiedzi. Formy potoczne (głównie leksykalne) są wpisywanew obce potoczności konstrukty tekstowe, podlegając oryginalnym procesom stylizacyjnym.W tekście pierwszym są składnikami sprawozdania sądowego, w drugim kilkumikroopowiadań, a w trzecim stanowią realizację zasady felietonowego konceptyzmu,który wynika z kontaminacji schematu opowiadania unaoczniającego i sprawozdaniaz klinicznych objawów choroby.