Wykrzykniki jako jednostki wyrażające emocje w przekładzie z języka szwedzkiego na język polski

Celem artykułu jest przedstawienie wyników badania przeprowadzonego na równoległym korpusie szwedzko-polskim składającym się ze współczesnych tekstów literackich przetłumaczonych na język polski w latach 2000-2017. Korpus, który powstaje w Pracowni Badań Skandynawistycznych ILS UW jest cały czas rozbudowywany. W badaniu, za pomocą danych równoległych, zostały porównane i przeanalizowane wykrzykniki (szw. interjektioner) występujące w języku szwedzkim (aj, oj, å(h), usch, fy, äsch, ack) oraz ich ekwiwalenty tekstowe w języku polskim. Jedną z funkcji, które pełnią wykrzykniki zarówno w języku polskim jak i szwedzkim, jest wyrażanie emocji. Wykrzyknikom nadaje się wiele znaczeń, a ich interpretacja może być zależna od sytuacji. Używane są najczęściej w języku mówionym i dotyczą spontanicznej reakcji w danej sytuacji. Można przyporządkować im pewne emocje, na przykład radość, zaskoczenie, zdziwienie czy złość. Z badania wynika, że mimo że w języku szwedzkim i polskim niektóre wykrzykniki mają identyczną lub bardzo podobną postać graficzną, to podobieństwo między nimi bywa pozorne, tzn. na przykład szwedzkie aj oraz oj wyrażają inne emocje niż polskie aj oraz oj. Wszystko to powoduje, że proces przekładu tych jednostek językowych jest skomplikowany i niejednokrotnie powoduje zmiany w tekście docelowym względem tekstu wyjściowego.