Historia na ekranie: od faktu do fikcji. Sposoby tworzenia reprezentacji przeszłości i konstruowania postaci w polskich filmach o historii najnowszej powstałych po 2010 roku

Artykuł dotyczy polskich filmów fabularnych traktujących o historii najnowszej powstałych po 2010 roku. Za punkt wyjścia podjętej analizy autorka uznała stwierdzenie, że polskie kino od połowy pierwszej dekady XXI wieku podejmuje próbę zbudowania nowej narracji tożsamościowej poprzez spoglądanie w przeszłość kraju. W drugiej dekadzie XXI wieku kino historyczne odchodzi od wykorzystywanego wcześniej faktograficznego porządku fabuły, kreuje fikcyjne postaci historyczne oraz w różnorodny sposób reprezentuje przeszłość. Artykuł podzielono na trzy części, z których każda odpowiada jednemu porządkowi reprezentacji historii: realizmowi faktograficznemu, fikcjonalizacji postaci w filmach opartych na faktach oraz historycznej opowieści fikcyjnej. W ramach każdej z nich opisano nadrzędne funkcje oraz scharakteryzowano określony model, zwracając uwagę na osadzenie postaci w historycznych realiach. Omówiono także najważniejsze tropy czy motywy każdego z nich, posługując się konkretnym przykładem filmowym. Celem tekstu jest analiza najnowszego kina historycznego oraz pokazanie zmian, jakie dokonały się w polskim kinie o historii w ostatnich latach, a także prześledzenie istotnych dla niego wątków mitologii i pamięci.