Framing i analiza ramowa – stan badań we współczesnym medioznawstwie. Przegląd stanowisk badawczych

Autor artykułu przybliża założenia framingu oraz ram medialnych. Koncepcja ta, zapoczątkowana przez Ervinga Goffmana, należy obecnie do jednych z najpopularniejszych teorii średniego zasięgu. Zakłada ona, że media nie tylko selekcjonują, które tematy zostaną przedstawione, a które zmarginalizowane. Zdaniem autorów teorii ramowej media dodatkowo podkreślają pewne aspekty poruszanych tematów, przemilczając pozostałe. W ten sposób tworzone są medialne ramy, w których dane zagadnienie lub wydarzenie jest przedstawione. Wśród czynników decydujących o ostatecznym kształcie ramy znajdują się wewnętrzne, na przykład linia polityczna danego medium czy też poglądy dziennikarzy, oraz zewnętrzne, jak oczekiwania odbiorców, klimat kulturowy itp. Można wyróżnić ramy główne (generic frames) oraz epizodyczne (episodic frames). Te pierwsze przyjmują postać ogólnych ram, uwzględniających różnoraki kontekst. Z kolei ramy epizodyczne odnoszą się do konkretnych tematów i zagadnień, będąc jednakże wpisane w ramy główne. Przywołane w artykule przykłady badań stosujących perspektywę ram medialnych wskazują, że framing jest interesującym, a co najważniejsze – skutecznym sposobem opisu funkcjonowania i zawartości mediów.