Z doświadczeń czterdziestolecia indyjskiej polityki rolnej

Niniejsza praca stanowi syntetyczne ujęcie indyjskiej polityki rolnej od momentu uzyskania przez Indie niepodległości w roku 1947 po aktualne przeobrażenia lat dziewięćdziesiątych. Autor dokonał podziału na cztery okresy. Strategia rozwoju gospodarczego Indii, wypracowana przez Nehru na początku lat pięćdziesiątych inspirowana była wzorami radzieckimi. Jej przyjęcie zaciążyło na całych dziesięcioleciach rozwoju Indii, aż do końca lat osiemdziesiątych. W pierwszym okresie polityka rolna miała charakter egalitarny, czego przykładem jest program rozwoju wspólnot lokalnych. Do zmiany tej polityki doprowadziły trudności z wyżywieniem kraju. Kurs na intensywny rozwój wybranych regionów rolniczych (drugi okres) znalazł swą kul¬minację w programie „Zielonej Rewolucji”, podjętym w połowie lat sześćdziesiątych. Pogłębienie różnic w rozwoju ekonomiczno-społecznym wsi skłoniło rząd indyjski do przyjęcia na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych programu zintegrowanego rozwoju wsi.