Open AccessDzieje malborskiej rezydencji Towarzystwa Jezusowego 1618–1780
Author(s) -
Wojciech Zawadzki
Publication year - 2020
Publication title -
echa przeszłości
Language(s) - Polish
Resource type - Journals
SCImago Journal Rank - 0.101
H-Index - 1
eISSN - 2450-078X
pISSN - 1509-9873
DOI - 10.31648/ep.5750
Subject(s) - theology , physics , philosophy
W okresie nowożytnym Malbork był ważnym ośrodkiem miejskim w Prusach Królewskich. W latach 1618–1780 działalność duszpasterską w tym mieście prowadzili jezuici. Do zakończenia wojny ze Szwedami w 1660 r. zakon nie posiadał własnej świątyni, lecz wspomagał księży diecezjalnych w kościele parafialnym św. Jana. W 1666 r. rezydencja jezuicka w Malborku otrzymała pokrzyżacki kościół Najświętszej Maryi Panny na Zamku Wysokim wraz z kaplicą grzebalną św. Anny. Poza pracą duszpasterską wśród malborskich katolików jezuici prowadzili także nauczanie młodzieży męskiej i organizowali misje parafialne na Żuławach i Powiślu. Ważnym obszarem ich działalności były próby rekatolizacji zdominowanego przez luteran Malborka i okolicznych miejscowości. Kres istnienia rezydencji malborskiej przyniosło breve papieża Klemensa XIV „Dominus ac Redemptor” 21 lipca 1773 r. Ostatni zakonnik opuścił miasto w 1780 r.