z-logo
open-access-imgOpen Access
Bretania w pierwszej połowie XIX wieku. Władze lokalne i mieszkańcy Côtes-du-Nord wobec spraw polskich i obecności polskich emigrantów polistopadowych w ich departamencie
Author(s) -
Ewelina Tarkowska
Publication year - 2019
Publication title -
echa przeszłości
Language(s) - Polish
Resource type - Journals
SCImago Journal Rank - 0.101
H-Index - 1
eISSN - 2450-078X
pISSN - 1509-9873
DOI - 10.31648/ep.2707
Subject(s) - theology , physics , philosophy
Bretania w pierwszej połowie XIX wieku była obszarem odizolowanym od pozostałej części Francji. Brak środków transportu oraz większych ośrodków miejskich, opóźnienia w rozwoju gospodarczym, posługiwanie się językiem bretońskim i specyficzna mentalność mieszkańców w tym czasie mogłyby sugerować, że władze lokalne i mieszkańcy niechętnie będą odnosić się do cudzoziemców. Sytuacja była jednak zupełnie inna. Polacy po upadku powstania listopadowego zostali przyjęci we Francji jako uchodźcy polityczni. W maju 1833 roku grupa kilkudziesięciu Polaków została wysłana z Besançon do departamentu Côtes-du-Nord w Bretanii. Tam byli podziwiani ze względu na ich walkę o wolność oraz zostali przyjęci z życzliwością i sympatią, zarówno przez władze lokalne i mieszkańców. Polacy mieli być obserwowani pod kątem podejmowania działalności politycznej lub zakłócania porządku publicznego, ale miejscowi funkcjonariusze wątpili w możliwość ich niewłaściwego zachowania. Mieszkańcy prowadzili na rzecz Polaków działalność dobroczynną oraz pomagali im w życiu codziennym. Jednak należy wziąć pod uwagę, że ta postawa nie wynikała tylko ze współczucia i litości dla uchodźców bez własnego państwa, ale w ten sposób Francuzi manifestowali także własne poglądy polityczne.

The content you want is available to Zendy users.

Already have an account? Click here to sign in.
Having issues? You can contact us here