Refiguracje męskości w „narracjach prostatycznych”

Jednym z najbardziej rozpowszechnionych rodzajów nowotworu jest dotykający wielu mężczyzn nowotwór prostaty. Jako dotykający nie tylko cielesności, ale także społecznej i kulturowej tożsamości mężczyzny długo pozostawał w sferze tabu, choć od czasu eseju Susan Sontag Choroba jako metafora dokonuje się w kulturze Zachodu stopniowa detabuizacja raka. W ostatnich latach obserwujemy uobecnianie się „dyskursu prostatycznego” przez jego literackie zapisy, kulturowe reprezentacje, akcje świadomościowe czy wreszcie publiczne debaty. Ten moment jest interesujący dla badacza‑literaturoznawcy: „dyskurs prostatyczny” analizować trzeba na przecięciu kilku relatywnie nowych subdyscyplin nauk humanistycznych i społecznych: krytycznych studiów nad mężczyznami i męskościami, age studies i dyskursu maladycznego.Sięgając do tych trzech obszarów, autor poddaje lekturze powieść Duch wychodzi Philipa Rotha, powieść L’ablation Tahara Ben Jellouna (I wyd. 2014, nietłumaczona), esej/dziennik Philippe’a Petita: Philosophie de la prostate (wyd. 2018, nietłumaczona).Na podstawie przeprowadzonych analiz autor formułuje wniosek, że dokonujące się na naszych oczach rozpoznanie prostaty jako ważnego obszaru męskiej cielesności może przyczynić się do znaczących przesunięć w rozumieniu kulturowych i społecznych konwencji męskości.