Transfer kulturowy w klasycznym tańcu indyjskim odissi w Indiach

Tekst ma na celu ukazanie zmian zachodzących w klasycznym tańcu indyjskim Odissi pod wpływem zachodnich koncepcji, idei i praktyk w tańcu i teatrze. Opierając się na aspektach opisanych przez Dominika Picka, podejmuję się analizy transferu kulturowego w metodologii nauczania oraz w praktyce współczesnych tancerzy Odissi w Indiach. Analizy tej dokonuję na przykładach praktyk instytutu tańcu Nrityagram oraz tancerki Sharmila Mukherjee. W obu przypadkach rozważam kwestię koniunktury rozpatrując podłoże socjo-kulturowe w Indiach, liberalizację ekonomii, która pozwoliła na otwarcie się na rynek światowy, większy wpływ globalizacji oraz mobilność, czyli migrację tancerek. Biorę pod uwagę aktorów transferu, czyli „migrujących tancerzy”, którzy poznają nowe praktyki ćwiczeń kondycyjnych, pracy nad ciałem i techniki tańca, oraz swobodnie przenoszą i wcielają je do swoich praktyk „w domu”. Do nich należą też osoby inspirujące się motywami europejskich tańców. Następnie opisuje i analizuję ideę, koncepcję i praktyki zachodnie jako przedmiot transferu. Ostatecznie badam proces przyswajania przedmiotu transferu, jaki wpływ ma zastosowanie tych praktyk w tańcu Odissi oraz jakie są przemiany z tym związane.