Open AccessBioaktywne rusztowania do inżynierii tkanek skóry domieszkowane złotymi nanocząstkami przygotowanymi z biomasy odpadowej
Author(s) -
Julia Radwan-Pragłowska,
Łukasz Janus,
Marek Piątkowski,
Aleksandra Sierakowska,
Dariusz Bogdał
Publication year - 2020
Publication title -
inżynieria mineralna
Language(s) - Polish
Resource type - Journals
SCImago Journal Rank - 0.215
H-Index - 9
ISSN - 1640-4920
DOI - 10.29227/im-2020-01-61
Subject(s) - physics , theology , philosophy
Skóra jest pierwszą barierą przed patogenami i szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Każde uszkodzenie tej tkanki może powodować zakażenie drobnoustrojami i zagrożenie dla narządów wewnętrznych. Oparzenia, które mogą być wynikiem narażenia na promieniowanie, chemikalia lub wysoką temperaturę, prowadzą do znacznego zakłócenia funkcji skóry. Najbardziej obiecującą metodątego odzyskiwania tkanki jest medycyna regeneracyjna, która wymaga zastosowania trójwymiarowych biokompatybilnych rusztowań.Biomateriały umożliwiają namnażanie komórek skóry i tworzenie nowych tkanek w warunkach in vitro. Można je wytwarzaćz polimerów syntetycznych i naturalnych oraz ich kombinacji. Zastosowanie dodatkowych składników, takich jak nanocząstki, możepoprawić ich właściwości mechaniczne i mieć pozytywny wpływ na podziały fibroblastów i tworzenie się komórek. Jednym z najbardziej obiecujących surowców na rusztowania jest chitozan - pochodna chityny.Można go uzyskać z biomasy odpadowej, takiej jakegzoszkielety krabów, krewetek i homarów. Chitozan jest nietoksyczny, biodegradowalny i ma właściwości antybakteryjne.Celem przedstawionych badań było uzyskanie nowych pochodnych chitozanu domieszkowanych nanocząstkami złota przy użyciuwyłącznie naturalnych składników, takich jak skórki pomarańczy i pochodna kwasu tłuszczowego. Proponowana strategia modyfikacji zaowocowała przygotowaniem nowego, biodegradowalnego i biokompatybilnego materiału o interesujących właściwościach.Produkty analizowano metodami UV-Vis i FT-IR. Rusztowania badano pod kątem ich podatności na degradację enzymatyczną. Nakoniec biomateriały zweryfikowano pod kątem ich zgodności cytologicznej z ludzkimi fibroblastami skórnymi. Wyniki wykazały, żeproponowany szlak syntezy zaowocował uzyskaniem biomateriałów chitozanu o wysokim potencjale w medycynie.