Proces rytualny i świat wyobrażony na festiwalach muzycznych

Artykuł dotyczy festiwali muzycznych Przystanek Woodstock i Heineken Open’er Festival ujętych w paradygmacie antropologicznym i fenomenologicznym. Poprzez obserwację uczestniczącą i wywiady jakościowe dociekano przejawów procesu rytualnego obecnego na festiwalach, a także charakteryzowano specyficzny Lebenswelt, świat przeżywany z perspektywy ich uczestników. Celem naukowej analizy było uzyskanie pogłębionego wglądu w osobiste wizje uczestników festiwalu, w jaki sposób jawi się w ich oczach, a co za tym idzie – określenia funkcji pełnionej przez taką formę rozrywki. Istotne było poznanie motywów uczestnictwa w imprezie masowej oraz sposobu postrzegania siebie w ludzkiej masie przez innych imprezowiczów. Interesujące były jednostkowe doświadczenia i idąca za nimi możliwość przełożenia ich na doświadczenie zbiorowe. Doświadczenie jednostek zbadano z punktu widzenia procesu rytualnego w ujęciu Arnolda van Gennepa i Victora Turnera, procesów wymiany opartych na teorii Marcela Maussa, a także doświadczania zbiorowej tożsamości (intersubiektywność przeżywanego świata) mającej rodowód w koncepcjach fenomenologicznych Williama Jamesa i Alfreda Schütza. W wyniku analizy odkryto, że na festiwalach muzycznych są obecne mechanizmy tożsame z rytuałami inicjacji, a imprezy charakteryzuje antystrukturalność przejawiająca się w specyficznym zawieszeniu niektórych norm społecznych. Wymiana dotyczy przede wszystkim niematerialnej sfery na płaszczyźnie uczestnicy–artysta. Idea Lebensweltu zasadza się przede wszystkim na wspólnym przeżywaniu następujących po sobie koncertów, które budują doświadczenie zbiorowe.