O dwóch rodzajach krytycznego podejścia do zmiany wśród neofilologów na polskich uniwersytetach

W tekście tym poruszono kwestię, w jaki sposób pracownicy akademiccy na wydziałach języków obcych na polskich uczelniach postrzegają wybrane aspekty zmian wdrażane przez reformę szkolnictwa wyższego. Głównym celem jest przedstawienie wyników badań empirycznych (kwestionariusz online) opartych na opiniach dotyczących pracy nad dostosowaniem programów i sylabusów filologii zagranicznych do wymagań KRK. Drugim celem badawczym było obserwowanie, czy konieczność wykonywania dodatkowych i wymagających zadań w celu spełnienia tych wymagań spowodowała refleksyjność nauczycieli co do ich własnych kompetencji oraz jakości warunków pracy społecznej i zawodowej. Oba rodzaje krytycznego podejścia zawarte w tytule odnoszą się do prób zestawienia krytycznej postawy o charakterze emancypacyjnym, która przejawia się głównie w wynikach badań, z oznakami bardziej transformacyjnej i konstruktywnej krytyczności: tej, która sugerowałaby budowanie nowych jakość na nowym terenie. Nauczyciele języków obcych i badacze wydają się posiadać narzędzia, które są szczególnie pomocne w sprostaniu temu wyzwaniu. Niemniej jednak nie jest jeszcze jasne, w jaki sposób i w jakim stopniu mogą być użyteczne. Artykuł przemawia głosem tych naukowców, którzy walczą o utrzymanie wysokiej jakości wykształcenia filologicznego w obliczu masowej i rynkowej ekspansji.