Modlitwa Jezusa w Getsemani w wersji synoptycznej (Mt 26,36-46; Mk 14,32-42; Łk 22,39-46) jako paradygmat oddania się woli Ojca

Artykuł ukazuje zmaganie się Jezusa w Getsemani, aby mogła ostatecznie zrealizować się wola Boża. Szczególnie akcentują ten motyw Marek oraz Mateusz. W wersji Łukasza Jezus jako wzorcowy Nauczyciel jest gotowy od razu pełnić zamysł Ojca. Ukazana przez trzeciego Ewangelistę walka (avgwni,a) wyraża napięcie Jezusa, Jego emocje, aby stało się to, co przygotował dla Niego Bóg. Temat związany z modlitwą w Getsemaniznajduje swój wyraz także w Hbr 5,7-8, w kontekście kapłaństwa Jezusa, które od samego początku ściśle łączyło się z Jego ofiarą z życia. Przytoczony fragment z Listu do Hebrajczyków wykazuje różnice w interpretacji. W świetle synoptyków wydaje się jednak, że eu vla,beia – „bojaźń” powinna przyjąć odcień respektu, czci wobec woli Ojca. Jej rozpoznaniu towarzyszyło cierpienie Jezusa, które zaowocowało Jego pełnym posłuszeństwem. Wola Boża jako ostateczne kryterium decyzji znajduje swoje potwierdzenie także w pierwotnym Kościele. Wspólnota z Cezarei Nadmorskiej wyraża pragnienie jej realizacji, gdy wszystkie zabiegi zostały wyczerpane, aby powstrzymać Pawła przed zbliżającą się jego śmiercią (Dz 21,11-14). W ten sposób oddanie się woli Ojca, staje się punktem odniesienia we wszystkich okolicznościach chrześcijańskiego życia.