Ecumenical ambiguities: The case of the Ecumenical Association of Third World Theologians

Jedna z głównych teologicznych diagnoz dotyczących współczesnego chrześcijaństwa stwierdza przesuwanie się jego centrum na tzw. globalne Południe. Trend ten znajduje swe odzwierciedlenie w postulacie tzw. zmiany epistemologicznej, która podkreśla konieczność stosowania endemicznych pojęć i kategorii w teologizowaniu. Wpływa również na ruch ekumeniczny, w którym coraz większe znaczenie mają Kościoły i organizacje spoza świata zachodniego. W ocenie tego zjawiska zaznacza się ambiwalencja. Z jednej strony zwiększa ono dynamiczność ekumenizmu, z drugiej jednak niesie niebezpieczeństwo inkluzywnego modelu ekumenizmu, w którym dialog wewnątrzchrześcijański zmienia się w dialog międzyreligijny, a chrześcijaństwo traci swą wyjątkowość. Artykuł przedstawia główne kierunki teologiczne rozwijane przez Ekumeniczne Stowarzyszenie Teologów Trzeciego Świata, organizację, która stanowi wyraźny przykład wspomnianej ambiwalencji. Prezentacja koncentruje się przede wszystkim na krytyce tzw. paradygmatu postreligijnego, który formułowany jest przez stowarzyszenie.