Dworzec kolejowy jako element przestrzeni wymiany w dużych miastach europejskich

Funkcje wymiany charakteryzują miasta od tysięcy lat. Przez wieki większość handlu odbywała się w obrębie rynku i jego sąsiedztwie, na którym spotykali się sprzedający z kupującymi. Jak słusznie zauważa J. Słodczyk (2012), wraz z postępem technologicznym zmienia się forma miasta. Od ponad 170 lat (od momentu gwałtownego rozwoju i wzrostu znaczenia transportu kolejowego) konkurencją dla rynków miejskich stały się w dużych miastach dworce kolejowe. Celem artykułu jest zidentyfikowanie, które funkcje wymiany i w jakim stopniu przejęły od rynków miejskich dworce kolejowe. Analizę przeprowadzono na podstawie empirycznych studiów przypadku dla czterech europejskich dworców: Gare de Marseille-Saint-Charles (Francja), Leipzig Hauptbahnhof (Niemcy), Warszawa Centralna (Polska) i Wien Hauptbahnhof (Austria), w których zidentyfikowano retrospektywnie cechy i etapy rozwoju funkcji wymiany. Rezultaty badań pozwalają stwierdzić, że dworzec kolejowy integruje przestrzeń miejską, a nie tylko służy do wymiany podróżnych