Kierunki ewolucji systemu upadłościowego w Polsce

Upadłość to jedna z najważniejszych instytucji gospodarki rynkowej. Poprawnie skonstruowana, normatywnie i prawidłowo wdrożona instytucjonalnie gwarantuje skuteczną ochronę wierzycieli oraz efektywną alokację środków produkcji. Polski ustawodawca zdecydował się na rozstrzyganie konfliktu interesów między dłużnikiem a jego wierzycielami na tle niewypłacalności w jednym po-stępowaniu sądowym. Zgodnie z art. 2 Ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku. Prawo upadłościowe i  naprawcze postępowanie należy prowadzić tak, aby roszczenia wierzycieli mogły zostać zaspo-kojone w jak największym stopniu, a jeśli racjonalne względy na to pozwolą, by dotychczasowe przedsiębiorstwo dłużnika zostało zachowane. Przedmiotem artykułu jest ukazanie możliwego kierunku ewolucji polskiego systemu upadłości na podstawie analizy obowiązujących przepisów prawa oraz opublikowanych wyników badań na temat upadłości, przeprowadzonych przez pracowników naukowych Szkoły Głównej Handlowej pod kierunkiem E. Mączyńskiej oraz przez Polską Agencję Przedsiębiorczości. Podstawowe metody badawcze wykorzystane w pracy to: analiza danych zastanych oraz obowiązujących przepisów prawa dotyczących upadłości przedsiębiorstw w Polsce, analiza wyników badań na temat funkcjonowania systemu upadłościowego w Polsce oraz przegląd literatury przedmiotu. W artykule omówiono również historię rozwoju prawa upadłościowego w naszym kraju oraz wyszczególniono etapy przebiegu postępowania upadłościowego. W zakończeniu zaprezentowano wnioski dotyczące funkcjonowania polskiego modelu postępowania upadłościowego, w    którym dominuje restrykcyjny model instytucji upadłości, ukierunkowany przede wszystkim na ochronę wierzycieli wraz z propozycją stworzenia modelu pośredniego upadłości opracowanego przez S. Morawską.