Intensyfikacja usług uzdrowiskowych w Polsce po okresie transformacji systemowej

Intencją poniższego studium jest zaprezentowanie ogólnego charakteru przemian zaistniałychw polskich uzdrowiskach po 1989 r. W 2014 r. 44 miejscowości, bądź ich części, oraz Kopalnia Soli w Wieliczce miały status uzdrowiska, a największą koncentracją zdrojowisk charakteryzowało sięwojewództwo dolnośląskie. Odwołując się do danych statystycznych, raportów GUS i Ministerstwa Zdrowia oraz literatury przedmiotu i własnych obserwacji, zilustrowano stan infrastrukturalny wybranychzdrojowisk wraz z jego wykorzystaniem. Przez termin infrastruktura turystyczna autorzy rozumieją bazęnoclegową z elementami lecznictwa uzdrowiskowego, zdefiniowanymi we właściwym ustawodawstwie. Szczególną uwagę poświęcono zagadnieniu działalności sanatoryjnej, badając zmianę liczby sanatoriów(najpowszechniejszego rodzaju placówek lecznictwa zdrojowiskowego) i szpitali uzdrowiskowych, począwszy od połowy lat 90. ubiegłego wieku. W dalszej kolejności zobrazowano zmiany w liczebnościkuracjuszy poszczególnych kurortów. Czy w związku z przemianami politycznymi, gospodarczymi i społecznymi, które dokonały się w okresie ostatniego ćwierćwiecza, w polskich uzdrowiskach nastąpiły zauważalne zmiany ilościowe i jakościowe? Które z nich najlepiej wykorzystały okres transformacji systemowej, stając się krajowymi liderami na rynku usług lecznictwa uzdrowiskowego?