Delokalizacja przedsiębiorstw – przejaw światowej samoregulacji

Kapitalistyczny system gospodarczy opiera się na umiędzynarodowieniu ekonomii. Polega na poszukiwaniu zewnętrznych chłonnych rynków zbytu i możliwości produkcji jak najmniejszymi kosztami. Dawniej taka dążność była bodźcem do organizowania podbojów kolonialnych. Obecnie światowy pokojowy porządek ekonomiczny i logika finansowa jest odmienna, stanowi jednak powód zaburzeń procesów produkcyjnych. Według definicji Funduszu Monetarnego, globalizacja to „wrastająca gospodarcza współzależność krajów świata, spowodowana wzrostem woluminu i rodzajów transgranicznych transakcji dóbr i usług, międzynarodowych przepływów kapitałów, z równoczesną przyspieszoną i uogólnioną dyfuzją technologii”. Świat wszedł w erę gospodarki globalnej. Globalizacja wzbudza kontrowersje, w równym stopniu dzieli, jak i jednoczy. Przedsiębiorstwa skłaniają się do delokalizacji produkcji do krajów o znaczącym wzroście ekonomicznym i względnie słabych kosztach produkcji. Dokonują tego po uprzednim rozpoznaniu chłonności rynku, kondycji społeczno-ekonomicznej istniejącej w krajach goszczących. Globalizacji towarzyszy wynarodowienie końcowego produktu, uniemożliwiające jego „narodową” identyfikację...