Restrukturyzacja i modernizacja hutnictwa żelaza Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego po 1989 roku

Transformacja gospodarcza związana z przejściem od gospodarki centralnie planowanej do rynkowej, spowodowała zmiany w funkcjonowaniu przedsiębiorstw. Wcześniejszy cel ich działalności, jakim był wzrost produkcji, zmienił się w maksymalizację zysków. Dla polskiego hutnictwa oznaczało to konieczność zwiększenia efektywności pracy, zmniejszenia energochłonności i materiałochłonności technologii produkcyjnych oraz polepszenia jakości wytwarzanych wyrobów. Niezbędne były również zmiany asortymentu produkcji ze względu na zmniejszenie zapotrzebowania u dotychczasowych odbiorców, głównie w przemyśle wydobywczym, zbrojeniowym, maszynowym oraz w wyniku braku inwestycji modernizacyjnych infrastruktury kolejowej. Nałożył się na to problem zaostrzenia norm dotyczących ochrony środowiska, co wymuszało poniesienie nakładów na ograniczenie uciążliwości przedsiębiorstw w zakresie emisji pyłów i gazów, zrzutu ścieków oraz składowania odpadów. Problematyka zawarta w temacie pracy była w różnych aspektach poruszana wielokrotnie (m.in. na łamach prasy gospodarczej). Jednocześnie brak w chwili obecnej opracowania ujmującego całościowo problematykę restrukturyzacji hutnictwa na obszarze GOP, uzasadnia podjęcie tematyki przez autora niniejszej pracy.