Terytorialny zakres internacjonalizacji polskich przedsiębiorstw: wyniki ankietyzacji

W liczącej już kilka dekad literaturze dotyczącej internacjonalizacji przedsiębiorstw istnieje wiele nurtów badawczych, których systematyki dokonywano wielokrotnie. Terytorialny zakres internacjonalizacji należy do najstarszych problemów badawczych w dziedzinie procesu internacjonalizacji przedsiębiorstwa. Początkowo był on analizowany jako koncentracja vs. dywersyfikacja (Ayal, Zif, 1978). Obecnie zakres internacjonalizacji jest jednym ze składników większości mierników jej stopnia (Kuivalainen, Sundqvist, Saarenko, 2012). Na ogół małe i średnie przedsiębiorstwa w początkowych etapach procesu internacjonalizacji dokonują ekspansji na bliskie lub sąsiadujące rynki, na których tzw. dystans psychiczny (psychic distance) jest mały (Johanson, Vahlne, 1977). Natomiast przedsiębiorstwa transnarodowe, multinarodowe i globalne częściej funkcjonują na rynkach globalnych (Vahlne, Ivarssonn, 2014; Wach, 2014). Ponadto na zakres internacjonalizacji wpływają też inne czynniki, np. branża, w której działa firma, innowacyjność czy zaawansowanie technologiczne (high-tech/ low-tech) (Daszkiewicz, 2015). Głównymi celami empirycznymi artykułu są: identyfikacja kluczowych czynników determinujących terytorialny zakres internacjonalizacji badanych przedsiębiorstw oraz określenie siły wpływu tych czynników na zakres ich działalności międzynarodowej. Artykuł prezentuje cząstkowe wyniki badań przeprowadzonych na próbie 355 zinternacjonalizowanych przedsiębiorstw. Przebadano je za pomocą kwestionariusza ankiety przy wykorzystaniu wywiadów CATI (Computer Assisted Telephone Interviewing). Ankietyzacja została przeprowadzona w 2015 roku w ramach grantu OPUS realizowanego na Wydziale Ekonomii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Obliczenia zostały wykonane za pomocą programu Statistica® PL v. 10.