Polityka lokalizacyjna wybranych systemów hotelowych na Kubie w zmieniających się realiach politycznych

Z każdym rokiem wzrasta znaczenie Kuby na międzynarodowym rynku usług turystycznych, co uwidacznia się w wielkości zagospodarowania turystycznego oraz liczbie turystów zagranicznych odwiedzających ten kraj. Kuba stosunkowo niedawno zaistniała jako obszar znaczącej recepcji turystycznej. Długotrwała izolacja tego kraju spowodowała, że od początku lat 90. XX wieku koniecznym było podjęcie szeregu działań zmierzających do poprawy zagospodarowania turystycznego, zarówno w aspekcie ilościowym, jak i jakościowym. W opracowaniu zostanie poddana analizie polityka lokalizacyjna wybranych sieci hotelowych, zarówno zagranicznych (Sol Melia), jak i kubańskich (Cubanacan, Gaviota). Jednym z podstawowych problemów badawczych będzie przedstawienie ekspansji przestrzennej hoteli poprzez pryzmat już istniejących regionów turystycznych, ich przyrodniczej i kulturowej specyfiki, a także regionów planowanych. Dodatkowym elementem będzie analiza uwarunkowań przyrodniczych, kulturowych, infrastrukturalnych (dostępność komunikacyjna), ekonomicznych i politycznych dalszych inwestycji systemów hotelowych. Wydaje się być zasadnym stwierdzenie, że najważniejszym czynnikiem decydującym o rynku turystycznym na Kubie, szczególnie w aspekcie historycznym, był czynnik polityczny, wynikający z chęci izolacji turystów zagranicznych od miejscowej ludności, a to spowodowało powstawanie enklaw turystycznych.