Kształtowanie przemysłu samochodowego Argentyny w dobie globalizacji

Celem artykułu jest określenie przemian potencjału produkcyjnego argentyńskiego przemysłusamochodowego w latach 1952–2011. Zbadano także ewolucję strategii produkcyjnych i inwestycyjnychmiędzynarodowych koncernów motoryzacyjnych obecnych w Argentynie, uwarunkowanązmianami koncepcji polityki gospodarczej, postępującą globalizacją produkcji oraz integracjąw obrębie Mercosur. Początki tego przemysłu w Argentynie wiążą się z przyspieszoną industrializacjąi modernizacją w okresie rządów Juana Perona. Rozwijany pod „osłoną” wysokich stawek celnychprzemysł samochodowy miał się przyczynić do unowocześnienia i przekształcenia struktury gospodarczejkraju. W badanym okresie wyróżniono trzy fazy jego rozwoju. Pierwsza z nich (1952–1975)wiąże się z wprowadzeniem przemysłu samochodowego do Argentyny, które początkowo dokonało sięprzy dużym zaangażowaniu kapitałowym państwa oraz prywatnych przedsiębiorców argentyńskich.W drugim etapie, charakteryzującym się konsolidacją działających w kraju zakładów, decydującą rolęodegrały koncerny międzynarodowe. Druga faza (1976–1990) charakteryzuje się głębokim kryzysemtego sektora, na który złożyła się niekorzystna sytuacja gospodarcza kraju oraz błędnie prowadzonapolityka przemysłowa, zbytnio liberalizująca import gotowych pojazdów. Doprowadziła ona nie tylkodo spadku ilości produkowanych pojazdów, ale także do opuszczenia kraju przez kilka koncernów międzynarodowych.Ostatnia faza (1991–2011) cechuje się ponownym dynamicznym wzrostem produkcji,która w 2011 r. osiągnęła największą w historii wielkość. Sukces ten wynikał głównie z umiejętnieprowadzonej polityki w tym sektorze, w której nacisk położono na rozwój eksportu, wykorzystującpowiększenie się rynku o państwa Mercosur.