Wpływ nawożenia azotem i siarką na plon ziarna i cechy jakościowe pszenicy jarej

W celu określenia wpływu azotu i siarki na plonowanie i jakość pszenicy jarej przeprowadzono ścisłe 3-letnie doświadczenie polowe w latach 2009–2011. Materiałem doświadczalnym była pszenica jara (Triticum aestivum L.) odmiany ‘Tybalt’ nawożona zróżnicowanymi dawkami azotu (czynnik I: 0, 40, 80, 120 kg·ha–1) i siarki (czynnik II: 0, 50 kg·ha–1). Doświadczenie założono metodą split-plot w czterech powtórzeniach w gospodarstwie indywidualnym w Malicach koło Hrubieszowa, na glebie średniej brunatnej dystroficznej typowej (BDt), wytworzonej z gliny piaszczystej średnioziarnistej (gpśr), zaliczonej do kompleksu żytniego dobrego. W fazie wegetacji pszenicy jarej BBCH 89–90 pobrano 96 próbek, z czego przeanalizowano 24 próbki średnie ziarna na zawartość białka ogólnego, glutenu, skrobi, wskaźnik sedymentacyjny Zeleny’ego i liczbę opadania. Po zbiorze ziarna oznaczono plon z poletka i przeliczono go na t∙ha–1. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że pszenica jara wykazała dodatnią reakcję, wyrażoną wielkością i jakością plonów, na nawożenie azotem i siarką. Najkorzystniejszy wpływ na plon ziarna pszenicy i jakość ziarna miało zastosowanie azotu w dawce 80 i 120 kg∙ha–1 oraz nawożenie siarką w ilości 50 kg∙ha–1. Wartość badanych cech plonu i jakości ziarna pszenicy jarej były silniej determinowane nawożeniem azotem niż nawożeniem siarką. Większość badanych cech korelowała dodatnio pomiędzy sobą.