Zachwaszczenie owsa uprawianego w monokulturze w zależności od międzyplonów ścierniskowych

Celem trzyletnich badań polowych była ocena wpływu wybranych międzyplonów ścierniskowych na skład gatunkowy, liczbę oraz powietrznie suchą masę chwastów w łanie owsa uprawianego w monokulturze. Eksperyment założono w czterech powtórzeniach metodą split-blok w stanowisku po jęczmieniu jarym. Czynnikiem badawczym był rodzaj międzyplonów ścierniskowych przyorywanych corocznie po zbiorze owsa: gorczyca biała, facelia błękitna, rzepak ozimy oraz mieszanka łubinu wąskolistnego z grochem siewnym pastewnym. W doświadczeniu stosowano jedynie pielęgnację mechaniczną, polegającą na wykonaniu bronowania w fazie 3–4 liści. Największą liczbę chwastów na 1 m2 stwierdzono w owsie uprawianym po mieszance roślin strączkowych (łubin wąskolistny + groch siewny pastewny). W porównaniu z obiektem z mieszanką strączkowych liczba chwastów była istotnie mniejsza po rzepaku ozimym, facelii błękitnej oraz na obiekcie kontrolnym. Średnio za trzy lata badań międzyplony ścierniskowe nie modyfikowały istotnie powietrznie suchej masy chwastów w owsie. Na wszystkich obiektach doświadczenia dominującym gatunkiem chwastów był Chenopodium album. Najmniejszą liczbę egzemplarzy tego gatunku zaobserwowano na obiekcie kontrolnym, największą zaś w łanie owsa wysianego po gorczycy białej.