Alergiczny nieżyt nosa – nowe wyzwania przed sezonem pylenia

Alergiczny nieżyt nosa (ANN), stan zapalny śluzówek nosa i zatok przynosowych, jest jedną z najczęstszych przewlekłych chorób (dotyczy nawet do 25–35% populacji). Charakterystyczne objawy to: kichanie, świąd i zaczerwienienie nosa, zatkanie nosa, wodnisty wyciek z nosa. Objawy ANN mogą utrudniać koncentrację i prowadzić do problemów z uczeniem się, nieuwagi, drażliwości i zaburzeń nastroju, a nawet problemów społecznych i rodzinnych. Sezonowy ANN jest spowodowany alergenami pyłków drzew, traw, chwastów. Terapia ANN obejmuje profilaktykę, np. ograniczenie aktywności na dworze w okresie pylenia roślin i stosowanie oczyszczaczy powietrza w pomieszczeniach zamkniętych, leczenie farmakologiczne (lekami przeciwhistaminowymi II generacji i donosowymi glikokortykosteroidami) oraz leczenie przyczynowe, jakim jest immunoterapia alergenowa. Podawanie leków przeciwhistaminowych II generacji rozpoczęte przed sezonem pylenia roślin jest bardziej korzystne dla pacjenta niż leczenie rozpoczęte dopiero po wystąpieniu pierwszych objawów choroby. Takie postępowanie jest skorelowane z hamowaniem ekspresji receptora H1 (mRNA H1R) w błonie śluzowej nosa. Najlepszą skuteczność wykazano przy podawaniu leków przeciwhistaminowych 2–4 tygodnie przed sezonem pylenia pyłków. Obecnie zaleca się samoleczenie pacjentów z ANN za pomocą specjalnie stworzonych aplikacji. Takie podejście ma za zadanie przyspieszyć początek terapii oraz ewentualną intensyfikację, w zależności od nasilenia objawów ANN. W przypadku dzieci zawsze należy pamiętać o bezpieczeństwie i ramach rejestracyjnych preparatów. Wiele leków stosowanych u młodzieży i dorosłych nie ma rejestracji u dzieci przedszkolnych. Strategia profilaktycznego, przedsezonowego stosowania antagonistów receptora histaminowego H1 wydaje się obecnie uzasadnioną i atrakcyjną opcją terapeutyczną w leczeniu ANN.