Hagiografia i ikonografia w funkcji kulturowej mnemografii

Zarysowany tu problem funkcji ?redniowiecznych grafii w kontek?cie i rejestrze pami?ci kulturowej, relacji przesz?o?ci i tera?niejszo?ci w ich ideowej oraz ideologicznej strategii, stanowi zaledwie szkic do obszernego deskryptywnego uj?cia. Kwestia trwa?o?ci i ci?g?o?ci serbskiego systemu kulturowego, kt?rych swoistym gwarantem okazuj? si? nadal - w XVII wieku - podstawowe formy komunikacji, ujawnia ich wysok? zdolno?c rekonstruktywnego i interpretatywnego odniesienia do przesz?o?ci. W XVII wieku ta projektuje si? w ramach zjawiska ?wiadomego pami?tania, kt?re odzwierciedla postaw? wsp?lnoty wobec czasu minionego jej stosunek do w?asnej tradycji. Zar?wno hagiografia, jak i ikonografia w specyficzny spos?b kszta?tuj? i utrwalaj? hierarchiczn? struktur? pami?ci kulturowej, wp?ywaj?c tym samym na jej fundamentalne p?aszczyzny: odniesie? do przesz?o?ci, wyobra?e? kszta?tuj?cych to?samo?c i przynale?no?c oraz odbudowywania tradycji gwarantuj?cej ci?g?o?c kulturow?..