
Obecne użytkowanie dawnych gatunków pszenic
Author(s) -
Denise F. Dostatny,
Mieczysław Babalski,
Aleksander Ciępka,
Wiesław Podyma
Publication year - 2019
Publication title -
zeszyty naukowe szkoły głównej gospodarstwa wiejskiego w warszawie. problemy rolnictwa światowego/scientific journal warsaw university of life sciences-sggw. problems of world agriculture
Language(s) - Polish
Resource type - Journals
eISSN - 2544-0659
pISSN - 2081-6960
DOI - 10.22630/prs.2019.19.4.54
Subject(s) - theology , physics , philosophy
Spośród uprawianych przez człowieka roślin, ze względów ekonomicznych i rolniczych zboża są najważniejszą grupą roślin uprawnych. Zboża, a zwłaszcza wyrabiany z nich chleb, są głównym i podstawowym produktem spożywczym na świecie. Pradawne gatunki oplewionych pszenic samopszy (Triticum monococcum) i płaskurki (Triticum dicoccum), od momentu ich udomowienia, stanowiły przez tysiąclecia podstawę diety człowieka. Było tak do momentu upowszechnienia się pszenicy zwyczajnej. W niektórych regionach świata są uprawiane do dzisiaj, a ze względu na rosnącą popularność zdrowej żywności rośnie ponowne zainteresowanie tymi dawnymi zbożami. Wiąże się to z dostosowaniem technik ich uprawy do warunków współczesnego rolnictwa konwencjonalnego i ekologicznego. W niniejszym artykule zostały omówione wyniki badań nad agrotechniką ekologicznej uprawy dawnych gatunków pszenic: samopszy i płaskurki. Pszenice oplewione są odporne na różne czynniki stresu biotycznego i abiotycznego i mogą być uprawiane w słabych warunkach glebowych, co zapewnia rolnikowi przewagę nad innymi uprawami. Daje to również producentom możliwość zagospodarowania niewykorzystanych nisz na rynku.