Landscape as the tool of coherence in the land management of rural communes

Transformacja gospodarcza i społeczna obszarów wiejskich w Polsce po 1990 roku ujawnia się poprzez rozpad dotychczasowego porządku przestrzennego. Budowanie nowego ładu potrzebuje wizji, która przeciwdziałałaby złożonym przyczynom dezintegracji. Należą one do instytucjonalnej sfery strategii planistycznych oraz do obszaru codziennych praktyk. Stąd wniosek, że uzgodnienie celów i środków między strategiami polityki przestrzennej oraz taktykami użytkowników przestrzeni sprzyjałoby ochronie i zrównoważonemu kształtowaniu zasobów środowiska. Podejście, które scali obie wymienione płaszczyzny życia, może być skutecznie realizowane jedynie na płaszczyźnie krajobrazu oraz na poziomie gminy, w której przebiega rozwój lokalny. Treścią artykułu są przejawy i przyczyny deformacji krajobrazów wiejskich. Opisana została wiejskość krajobrazu w roli poszukiwanej wizji rozwoju oraz użyteczność narzędzi krajobrazu w zarządzaniu przestrzenią małej gminy.