Charakterystyka pacjentów kończących i przerywających stacjonarną terapię uzależnienia od alkoholu

Wprowadzenie. Osoby uzależnione od alkoholu często nie kończą podejmowanego leczenia psychoterapeutycznego. O ile w leczeniu ambulatoryjnym pacjenci stale narażeni są na działanie czynników mogących utrudnić utrzymanie abstynencji i dokończenie leczenia, o tyle osoby leczące się w ośrodkach stacjonarnych doświadczają powyższych czynników w zredukowanym wymiarze. Pomimo tego znaczny odsetek pacjentów „wypada” z programów terapeutycznych realizowanych w ośrodkach stacjonarnych. Tak więc, celem podjętych badań było dokonanie porównania osób kończących i przerywających stacjonarną terapię uzależnień od alkoholu pod względem cech dostępnych w historiach choroby. Metoda. Dane empiryczne uzyskano analizując dokumentację medyczną – historie choroby pacjentów uzależnionych od alkoholu przebywających w ciągu jednego roku w stacjonarnym oddziale odwykowym i podejmujących podstawowy program terapii uzależnień. Wyniki. Uzyskane wyniki wskazują, że osoby z grupy badawczej w zaczym odsetku (27,6%) nie kończą podejmowanego leczenia stacjonarnego. Mężczyźni statystycznie częściej od kobiet przerywali terapię, ponadto osoby niekończące terapii częściej żyły samotnie (kawalerowie, rozwodnicy i panny) i pozostawały bez stałego dochodu. Nie sprzyja kończeniu terapii obecność zaburzeń i chorób psychicznych (depresji, halucynozy alkoholowej przy przyjęciu do szpitala, schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej).  W mniejszym stopniu różniły badane grupy takie zmienne jak: miejsce zamieszkania, posiadanie dzieci, wykształcenie, stan somatyczny przy przyjęciu, zobowiązanie sądowe do leczenia oraz karalność. Wśród deklarowanych motywów podejmowania terapii najsilniej sprzyjających jej ukończeniu należy wymienić poprawę relacji rodzinnych i motywy zdrowotne.  Wnioski. Warto poszerzać i uelastyczniać ofertę programów terapeutycznych ośrodków stacjonarnych uwzględniając trudności i deficyty osób niekończących terapii. W psychoterapii należy korzystać z metod i technik podtrzymywania motywacji pacjentów do dokonywania zmian.