De bestraffing van het activisme tijdens de Eerste Wereldoorlog door de tuchtraad van de orde van advocaten te Antwerpen (1918-1921)

Over de bestraffing op tuchtrechtelijk vlak van collaboratie met de vijand tijdens WOI en WOII door de tuchtcolleges van een vrij beroep zoals de orde van advocaten er een is, bestaan bijna geen publicaties. In 2012 werd door de orde van advocaten in Antwerpen openheid van zaken gegeven voor de tuchtvervolgingen en veroordelingen die het gevolg waren van feiten gepleegd tijdens WOII. Aan de hand van de verslagboeken van de raad van de orde, zetelend als tuchtraad, konden ondertussen de procedures die na WOI tegen Antwerpse advocaten werden ingespannen voor de eerste maal grondig bestudeerd worden. Dat leverde verrassende resultaten op, niet alleen omdat aangetoond kon worden dat er een storende ongelijkheid in de bestraffing was voor zover de advocaat tijdens WOI in het zgn. Belgische kamp dan wel in het Vlaamse kamp gestaan had. Ook omdat vastgesteld kon worden dat de tuchtraad van advocaten, van dewelke toch aangenomen zou moeten worden dat hij ook toen de behoeder zou moeten geweest zijn van grondwettelijke vrijheden en correct procesverloop met respect voor de rechten van verdediging, in het eerste gerechtelijke jaar na 11 november 1918 daarmee soms zeer bediscussieerbaar omging.The punishment of Activism during the First World War by the disciplinary board of the Antwerp Bar (1918-1921)There are almost no publications about the punishment of collaboration with the enemy during the World Wars by the disciplinary boards of liberal professions, such as bar associations. In 2012, the Antwerp Bar opened up the records concerning disciplinary proceedings and sentences that resulted from acts committed during the Second World War. On the basis of the records of the council of the Bar, sitting as a disciplinary board, the actions that were directed against Antwerp lawyers after the First World War could be studied in-depth for the first time. This produced surprising results. In part, this is because there was a demonstrable, disturbing inequality in punishment depending on whether the lawyer had stood in the so-called ‘Belgian camp’ or in the ‘Flemish camp’. In addition, we can conclude that the disciplinary board of the Bar, which we must remember was at the time also supposed to uphold constitutional freedoms and proper legal process regarding the rights of the accused, often treated these in a very debatable fashion in the first judicial year following 11 November 1918.