Oorlogspaarden

Ook tijdens de Eerste en zelfs de Tweede Wereldoorlog bleven paarden uiterst belangrijk. Trekpaarden en ook kruisingen met ezels, vooral muildieren, werden ingezet om zware artilleriestukken en ander wapentuig naar de frontlinies te trekken en te dragen. Ook voor andere logistieke taken werden ze gebruikt, bij de levensnoodzakelijke bevoorrading van troepen in loopgraven, evengoed als in snel oprukkende (of aftrekkende) bewegingen. In bewegingsoorlogen konden paarden ingezet worden bij verkenningsopdrachten. Dit tweede deel over oorlogspaarden begint met een korte beschrijving van de strak gereglementeerde verzorging van paarden in vredestijd. Tussen 1914 en 1918 stierven alleen al in de West-Europese oorlogsgebieden meer dan acht miljoen paarden en muildieren ten gevolge van verwondingen, uitputting of besmettelijke ziekten. De grootste verliezen traden op bij de artilleriepaarden. In heel de oorlog gingen 484.000 Britse paarden verloren of one horse for every two men. Moeilijk behandelbare infectieuze ziekten als schurft veroorzaakten aanzienlijke verliezen. In de Tweede Wereldoorlog werden paarden bijna uitsluitend voor logistieke doelen gebruikt. Zoals in de Eerste Wereldoorlog moesten de paarden grote afstanden afleggen en was er te weinig voeder en slechte verzorging. De sterfte was dan ook groot. Het Duitse leger beschikte over 2.500.000 tot 2.750.000 paarden. De verliezen worden geschat op 1.500.000 tot 1.750.000. Dit was minder dan in de Eerste Wereldoorlog, wellicht door een betere veterinaire verzorging. Initiatieven zoals The blue Cross ter bescherming van dieren ontstonden tijdens de oorlogen, net als de tegenhanger voor mensen, het Rode Kruis. Slechts sporadisch werd een gedenkteken opgericht voor de vele paarden en muildieren die op de slagvelden aan hun eind kwamen.