WYBÓR PODSTAWY PRAWNEJ AKTÓW PRAWNYCH UNII EUROPEJSKIEJ Z ZAKRESU OCHRONY ŚRODOWISKA ODDZIAŁUJĄCYCH NA STRUKTURĘ ENERGETYCZNĄ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIEGO

Może się wydawać, że wybór podstawy prawnej aktu w dziedzinie ochrony środowiska jest sprawą oczywistą i niebudzącą wątpliwości, zważywszy, że kompetencje Unii w tej dziedzinie mają ponad trzydziestoletnią historię, a przy tym są wykonywane intensywnie, na co wskazuje stale rosnąca liczba aktów prawnych regulujących rozmaite zagadnienia z zakresu ochrony środowiska. Jak się jednak okazuje wybór podstawy prawnej aktu w dziedzinie ochrony środowiska może okazać się problematyczny, jeśli weźmiemy pod uwagę warunki stosowania specjalnej procedury ustawodawczej, o której mowa w art. 192 ust. 2 TFUE. Procedura ta znajduje zastosowanie między innymi w odniesieniu do środków wpływających na wybór państwa członkowskiego między różnymi źródłami energii. Do tej pory TSUE nie zaproponował klarownej i spójnej interpretacji art. 192 ust. 2 TFUE w odniesieniu do przesłanek stosowania specjalnej procedury ustawodawczej. W wyroku w sprawie C-5/16 Polska przeciwko Parlamentowi i Radzie Trybunał Sprawiedliwości po raz kolejny mierzył się z tym problemem, niestety i tym razem nie doszło do wytyczenia przekonywujących kryteriów wyboru podstawy prawnej aktu, w sytuacji, gdy akt ten wpływa na wybór państwa członkowskiego między różnymi źródłami energii. W artykule autorki dokonują przeglądu orzecznictwa sądów unijnych dotyczącego wyboru podstawy prawnej aktu. Ustalenia dokonane na tym tle stają się następnie punktem odniesienia przy ocenie wzorca stosowania specjalnej procedury ustawodawczej, który Trybunał zaproponował w sprawie C-5/16.