W kierunku odnowionej wizji rozeznania duszpasterskiego od "peryferii' Kościoła do jego "centrum". Analiza na przykładzie posoborowych reform 'visitas ad limina aspostolorum'

Duszpasterskie rozeznanie Papieża Franciszka podkreśla wyrażenie „peryferia Kościoła”. termin ten używany jest przez niego w sensie określenia nowej wrażliwości Kościoła wobec ubogich i wykluczenia społecznego. Niniejsze studium uwydatnia inne znaczenie „peryferii Kościoła”. Odnosząc swoje poszukiwanie do debaty, która miała miejsce po Soborze Watykańskim II, chodzi o kwestię decentralizacji Kościoła. Wprowadzanie w życie kolegialności episkopalnej, głównej treści tego Soboru, przesunęło punkt równowagi w rozeznaniu duszpasterskim z dotychczasowej dynamiki „od centrum do peryferii”, na dynamikę „z peryferii do centrum”. Centrum oznacza tutaj Kościół w Rzymie, a peryferie Kościoły lokalne.Proponujemy podjęcie analizy tej nowej dynamiki na podstawie wizyt ad limina po Soborze Watykańskim ii. W 1975 roku funkcjonowanie tej instytucji stało się bardziej kolegialne. od tego czasu spotkania z Papieżem i Kurią rzymską są organizowane przez grupy biskupów, a uwaga skupia się bardziej na doświadczeniu życia Kościołów na peryferiach. Nowa forma wizyt ad limina jest ilustracją decentralizacji Kościoła po ostatnim Soborze Powszechnym.