Duszpasterz nadziei w świecie (bez)nadziei - relacja 'repraesentatio Christi' w posłudze Eklezji dzisiaj

W poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie: jak winna wyglądać posługa duszpasterska Kościoła XXI wieku w świecie, który coraz szybciej się zmieniając, sam staje się ofiarą swojego nieuporządkowanego rozwoju, z pomocą przychodzi encyklika Spe salvi Benedykta XVI. Człowiek zagubiony w licznych powierzchownych alternatywach konsumpcyjnego stylu życia traci nadzieję na lepsze jutro, zawęża perspektywę do materialnego wymiaru codzienności, stając się ostatecznie obiektem zainteresowania tej czy innej sieci handlowej zorientowanej na zysk. Człowiekowi osamotnionemu i zagubionemu przychodzi z pomocą przywrócenia nadziei duszpasterz, wskazując na otrzymane w Jezusie Chrystusie zbawienie, będące niezawodną nadzieją. Duszpasterz – ikona Boga pomaga zdemaskować człowiekowi jego iluzoryczne dotychczas życie, opierając się na właściwej chrześcijaństwu antropologii. W swej posłudze może ukazać przedstawioną przez Benedykta XVI triadę (modlitwa, prawe działanie i doświadczenie cierpienia, Sąd ostateczny), będącą konkretną odpowiedzią na trzy główne niepokojące tendencje współczesności (niepohamowany rozwój, totalne zmęczenie i śmierć wielkich pragnień, przerost intelektualnego podejścia do człowieka).