Działania podejmowane przez władze diecezjalne w związku z dekretem Rady Państwa PRL z dnia 9 lutego 1953 r. o obsadzeniu duchownych stanowisk kościelnych na przykładzie wybranych diecezji

Po II wojnie światowej, komuniści objeli władzę w Polsce. Ich działania miały na celu szybkie wdrożenia zasad filozofii marksistowskiej poprzez, między innymi, zmniejszenie a następnie zapobieganie funkcjonowania opozycji. Na froncie walki ideologicznej stanął także Kościół katolicki, którego działalność została uznana przez państwo jako główną przeszkodę w osiągnięciu postawionych celów. Działalność duszpasterska Kościoła w Polsce była znacznie ograniczyła w tym czasie, a w wielu przypadkach wręcz niemożliwa. W dniu 9 lutego 1953 roku, Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wydał dekret w sprawie mianowania na stanowiskach urzędniczych w Kościele. W artykule opisano działania podjęte w związku z tym dekretem oparte na przykładach wybranych diecezjach. Kościół Polski nie spodziewałem się nowych przepisów i natychmiast interweniował u władz państwowych, słusznie sądząc, że wydane przepisy nie służą do represjonowania duchowieństwa. Choć Dekret Rady Państwa z lutego 1953 roku obowiązywał, biskupi wielokrotnie protestowali przeciwko sposobowi jego reazilizacji dając przykłady pokazujące, że urzędnicy państwowi wykonując postanowienia dekretu bardzo często łamią prawo.