Cechy proaktywnej osobowości a zachowania autoagresywne skazanych mężczyzn odbywających karę pozbawienia wolności

Obowiązek przymusowego przebywania w izolacji penitencjarnej wywołuje szkody osobiste w postaci zaburzeń emocji, motywacji czy zachowania. Negatywnym skutkiem deprywacji potrzeb skazanych jest ich podwyższona skłonność do dokonywania intencjonalnych samouszkodzeń podczas odbywania kary pozbawienia wolności. Oprócz czynników sprzyjających występowaniu zachowań autoagresywnych istnieją także czynniki chroniące, które bezspornie rzadziej są przedmiotem opracowań psychologicznych. W badaniu wzięło udział 50 skazanych mężczyzn, odbywających karę pozbawienia wolności po raz kolejny w życiu. Do ustalenia poziomu ich proaktywności wykorzystano Skalę proaktywności w izolacji więziennej (SPIW15), natomiast ich skłonność do autoagresji ustalono przy użyciu Inwentarza samouszkodzeń (ISAS). W artykule omówiono wyniki badań własnych, które dowiodły, że proaktywność jako cecha osobowości ma negatywny związek z autoagresją recydywistów. W ochronie przed autoagresywnymi zachowaniami skazanych największy udział mają proaktywne działania nastawione na uzyskiwanie poczucia własnej kompetencji i wsparcia rodzinnego. Ponadto w badaniu wykazano, że proaktywni skazani mają istotnie dłuższe przerwy między aktami autoagresji, a także ich proaktywne działania współwystępują z deklaracjami dotyczącymi chęci zaprzestania samouszkodzeń w przyszłości.