ZNACZENIE JĘZYKA W ROZPOZNAWANIU I KATEGORYZACJI STANÓW EMOCJONALNYCH. RELACJA MIĘDZY „JA” I EMOCJAMI W KONTEKŚCIE KULTUROWYM

Przedkładany artykuł dotyczy analizy znaczenia języka w odczytywaniu stanów emocjonalnych u samego siebie oraz u drugiej osoby. W części pierwszej artykułu autor przedstawia trudności związane z kategoryzacją emocji, będące efektem posługiwania się innymi językami. Dalej dowodzi, że dla zrozumienia emocji kluczowe znaczenie ma szeroko pojęta kultura, której nieodzownym wymiarem jest język, pozwalający nazwać określone stany emocjonalne. Z uwagi na to, że emocje są w sposób szczególny związane z „ja podmiotowym”, podstawową rolę odgrywa rodzaj ukształtowanej struktury umysłowej, określającej charakter owego „ja podmiotowego”. Przykładami odmiennego kształtowania się struktury „ja” są kultury kolektywistyczne i indywidualistyczne. One to wyznaczają sposoby przeżywania emocji i rodzaje dominujących stanów emocjonalnych. Język, jako podstawowy system komunikacji społecznej, pozwala nadawać znaczenie tym stanom, i tym samym wyjaśnia odmienność ich przeżywania oraz ukierunkowuje sposoby ich kategoryzacji.