Od reguł monastycznych do konstytucji zakonnych

Głównym zamiarem autorki artykułu jest ukazanie istoty i znaczenia konstytucji zakonnych, a tym samym przywrócenie właściwego im miejsca we współczesnym życiu zakonnym oraz należnego szacunku i docenienia ich wartości przez zakonników. Dlatego punktem wyjścia było dla niej odwołanie się do pierwszych uregulowań życia poświęconego Bogu w Kościele katolickim, czyli do reguł monastycznych, oraz uznania, a nawet kultu,  jakim otaczali ich mnisi pachomiańscy, bazyliańscy, augustiańscy i benedyktyńscy, a także bracia mniejsi św. Franciszka z Asyżu. Z badań autorki wynika, że dawne reguły oraz współczesne konstytucje zakonne, które są ich kontynuacją, zasługują na uznanie. Są one mocno związane z Pismem Świętym,  m.in. ukazując wierny sposób naśladowania Chrystusa, a także zawierają duchowość założyciela instytutu zakonnego, która wynika z charyzmatu udzielonego mu przez Ducha Świętego dla dobra członków instytutu i całego Kościoła. Przynależność do konkretnego instytutu wymaga zachowania i rozwijania myśli oraz zamiarów założyciela,  czyli tzw. dziedzictwa duchowego, które można poznać głównie dzięki lekturze pozostawionych przez niego konstytucji.