Dylematy wokół ustawy kanonicznej (II) – bonum commune czy communionis

Autor rozważa możliwość akceptacji dobra wspólnego jako elementu wewnętrznego ustawy do ustawy kanonicznej. Przedstawia rozumienie dobra wspólnego w filozofii i naukach społecznych oraz w nauce społecznej Kościoła. Wskazuje na wypowiedzi Pawła VI i Jana Pawła II, którzy mówili o dobru wspólnym we wspólnocie Kościoła. Autor stwierdza, że istnieje możliwość akceptacji dobra wspólnego jako elementu ustawy kanonicznej. Odwołuje się w tym do Tomasza z Akwinu i jego rozumienia dobra wspólnego jako wspólnej przyczyny celowej działania. Istotą dobra wspólnego jest bonum communionis. Tak rozumiane dobro wspólne nie traci swojego miejsca w definicji ustawy kanonicznej, gdyż, jak stwierdził Jan Paweł II posłuszeństwo normom kanonicznym przyczynia się do wzrostu wspólnoty kościelnej.