Wybrane priorytety polityki edukacyjnej Polski i Republiki Czeskiej i ich implementacja w krajowych programach operacyjnych 2014-2020

Polska i Republika Czeska od 2004 roku są Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej (UE), od tego też czasu korzystają z funduszy unijnych, m.in. w celu wspierania realizacji polityki edukacyjnej. Celem artykułu jest prześledzenie krajowych dokumentów strategicznych ww. państw w poszukiwaniu priorytetów odnoszących się do kształcenia ogólnego, planowanych do współfinansowania z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) w krajowych programach operacyjnych perspektywy finansowej UE 2014–2020. Okazuje się, że Republika Czeska i Polska różnią się pod pewnymi względami – czeski model polityki edukacyjnej we wskazanym obszarze posiada m.in. silny rys socjalny (edukacja włączająca, równy dostęp do edukacji dla dzieci ze środowisk defaworyzowanych etc). Polska zaś koncentruje się na rozwijaniu pożądanych kompetencji, umiejętności i postaw u uczniów, a także wspieraniu talentów. Co więcej – ze wstępnych kierunków programowania perspektywy finansowej UE 2021–2027 wynika, że każdy z ww. krajów podąża odrębną drogą.