Stężenie chromu w materiale kostnym człowieka a czynniki biologiczne i środowiskowe

ABSTRAKTWstęp: Celem pracy było poznanie i porównanie stężenia chromu (Cr) w trzech rodzajach materiału kostnego: chrząstce, kości zbitej i kości gąbczastej, pobranego z głowy kości udowej. Ponadto oceniono wpływ czynników ogólnobiologicznych i środowiskowych na stężenie Cr w badanych próbkach.Materiały i metody: Z głowy kości udowej pobranej od pacjentów (n = 37) poddanych alloplastyce stawu biodrowego odseparowano chrząstkę, kość zbitą i gąbczastą, które wysuszono do stałej masy, zmineralizowano w stężonych kwasach i w których oznaczono stężenie Cr metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej (ICP-AES).Wyniki: Stężenie Cr w analizowanych próbkach kostnych można ułożyć w następujący malejący szereg: chrząstka < kość zbita < kość gąbczasta. Nie odnotowano zależności pomiędzy wiekiem i płcią badanych pacjentów a stężeniem Cr w próbkach kostnych. U osób pracujących w przemyśle ciężkim wartość stężenia Cr była prawie 30% większa niż u pracowników innych działów gospodarki. Wykazano zależność pomiędzy liczbą wypalanych papierosów (<10 lub ≥20) a stężeniem Cr w kości zbitej. Osoby wypalające ≥20 papierosów dziennie miały znacznie większe stężenia Cr w badanym materiale niż osoby wypalające <10 papierosów dziennie. Nie zaobserwowano istotnych różnic pomiędzy spożyciem dziczyzny, ryb i owoców morza a stężeniem Cr w analizowanych próbkach.Wnioski: Wiele wskazuje na to, że wielkości stężenia chromu w kościach pacjentów poddanych alloplastyce stawu biodrowego mogą być powiązane z czynnikami ogólnobiologicznymi i środowiskowymi, ale niezbędne są szersze i liczniejsze badania w tym zakresie, także w innych krajach Europy Środkowej.