BIOgrafia mandragory — o korporealności kobiety-rośliny

Mandragora to halucynogenna roślina, która rozpalała wyobraźnię ludzi właściwie od zarania dziejów. Jej przypominający nieco sylwetkę człowieka korzeń stał się obiektem dociekań medyków, roślina ta była także postrzegana jako symbol okultyzmu. Na ilustracji Abrahama Bossego, datowanej około 1650 roku, mandragorę przedstawiono jako nagą, bezgłową kobietę. Podobny wizerunek można odnaleźć w powstałym w latach 1946–1947 cyklu Femme Maison francuskiej artystki Louise Bourgeois. W tym artykule, poszukując podobieństw między wspomnianymi ilustracjami, autorka stara się zrozumieć korporealność i sprawczość mandragory jako ludzko-nie-ludzkiej hybrydy. Używając narzędzi nowego materializmu, śledzi, jak splecione wzajemnie biologiczne i kulturowe rozumienie mandragory może przyczyniać się do afirmatywnego ujęcia jej uwikłanej obecności w świecie.