Finansowanie zadań publicznych samorządów zaufania publicznego — realizacja założenia racjonalnego prawodawcy czy utrzymywanie stanu bezprawności?

Państwo ma niezbywalny obowiązek finansowania ze środków publicznych wszystkich zadań publicznych. Od tego obowiązku nie może zwolnić się, umożliwiając samorządom zawodów zaufania publicznego kształtowanie i pobieranie składek członkowskich związanych z przymusową przynależnością do samorządu. Mechanizm finansowania zadań publicznych ze składek członkow-skich stanowi de facto formę ukrytego opodatkowania istniejącą z pominięciem konstytucyjnych gwarancji prawa daninowego. Prowadzi także do naruszenia konstytucyjnej gwarancji sprawności i rzetelności działania wszystkich instytucji publicznych, ponieważ przerzuca w istocie na podmioty prywatne decyzję o przeznaczeniu lub nieprzeznaczeniu określonych środków finansowych na re-alizację powierzonych im zadań publicznych. Zgodnie z ideą racjonalnego prawodawcy wydawanie decyzji administracyjnych czy nadzór nad należytym wykonywaniem zawodów zaufania publiczne-go nie powinny być uzależnione od uchwał samorządowych ustalających wysokość składek człon-kowskich. Naruszenie obowiązujących reguł finansowania zadań publicznych ze środków publicz-nych widoczne jest zwłaszcza na przykładzie samorządu radców prawnych, który od lat pomijany jest w ustawach budżetowych, mimo że jednym z ustawowo określonych źródeł finansowania zadań tego samorządu są dotacje i subwencje.